Διαπόντια νησιά: Η άγνωστη άγονη γραμμή

Είναι όμορφη η ζωή στις εσχατιές του Ιονίου. Λευκά κρίνα ανθίζουν στην άμμο, ο αέρας μυρίζει δεντρολίβανο, μυρτιά και κυπαρίσσι, κι η θάλασσα είναι διάφανο κάτοπτρο που σε προσκαλεί να λυτρωθείς στη δροσιά του.

 

Το δάσος αχόρταγο, θεριεύει από μυστικά υπόγεια νερά κι η ησυχία είναι σχεδόν εκκωφαντική. Τρία απειροελάχιστα νησιά που μόνο οι τολμηροί θαλασσοπόροι τολμούν να προσεγγίσουν, οι Οθωνοί το πρώτο ελληνικό έδαφος που συναντούν οι ταξιδιώτες από Ιταλία, η Ερείκουσα (από τα ρείκια που, Οκτώβρη μήνα την ντύνουν στα μοβ) και το Μαθράκι επιπλέουν γαλήνια στα βόρεια της Κέρκυρας.

  

Στο πλοίο που άφησε το λιμάνι της Κέρκυρας με ρότα προς την Αλβανία προσέχεις πως οι συνταξιδιώτες σου βιάζονται περισσότερο από σένα να πατήσουν το πόδι τους στην Ερείκουσα. Η δική σου ανυπομονησία είναι ενθουσιασμός που γεννά το άγνωστο. Η δική τους είναι νόστος. Μετανάστες στην Αμερική είναι οι άνθρωποι και δεν βλέπουν την ώρα να επιστρέψουν στα σπίτια τους - σπίτια πολύχρωμα, με κεραμιδένιες στέγες, το μόνο που διακόπτει την απόλυτη κυριαρχία του πράσινου. Μεγαλύτερο νησί οι Οθωνοί, μικρότερο το Μαθράκι.

  

Όπως και να ‘χει μπορείς να τα γυρίσεις και τα τρία με τα πόδια. Να χαρείς τα μονοπάτια που ενώνουν τους οικισμούς, σκοντάφτοντας σε βενετσιάνικα ερείπια, εκκλησιές με παμπάλαια πέτρινα καμπαναριά, λιοτρίβια, περιβόλια με όλα τα ελέη του Θεού. Να εντρυφήσεις στην κορφιώτικη κουζίνα με παστιτσάδες και σοφρίτα που απέχουν έτη φωτός απ’ τις τουριστικές εκδοχές τους στο Πυργί. 

arttravel