Των Gilead Sher και Einav Yogev
"Έχουμε κηρύξει το Μπράντφορντ ως μια ζώνη χωρίς Ισραηλινούς. Δεν θέλουμε κανένα Ισραηλινό προϊόν, δεν θέλουμε καμία Ισραηλινή υπηρεσία, δεν θέλουμε κανέναν Ισραηλινό ακαδημαϊκό να επισκεφτεί το πανεπιστήμιο ή το κολέγιο, δεν θέλουμε καν να έρθουν Ισραηλινοί τουρίστες στο Μπράντφορντ, ακόμη και αν κάποιος από αυτούς είχε σκεφτεί να κάνει κάτι τέτοιο".
Οι δηλώσεις αυτές έγιναν στις 2 Αυγούστου 2014 από τον George Galloway, μέλος του βρετανικού κοινοβουλίου και πρώην αστέρα του Βρετανικού Big Brother. Τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης και το κοινό ανταποκρίθηκαν με περιφρόνηση και χλευασμό και ο Galloway αποτελεί αντικείμενο έρευνας από την τοπική αστυνομία. Την ίδια στιγμή, τα συναισθήματα αυτού του είδους που εκφράζονται όλο και περισσότερο στην Ευρώπη δεν μπορούν να απορριφθούν εύκολα, ιδιαίτερα όταν οι πολιτικοί συναγωνίζονται για την πατρότητα των πιο ρατσιστικών και αντι-ισραηλινών δηλώσεων. Η δυσφήμησή τους βρίσκει γόνιμο έδαφος μεταξύ των θυμωμένων μαζών, αυξάνοντας με τη σειρά της το ρυθμό απονομιμοποίησης του Ισραήλ.
Η Επιχείρηση Προστατευτική Αιχμή είναι η τρίτη μεγάλη επιχείρηση που το Ισραήλ έχει διενεργήσει από την αποχώρησή του από τη Γάζα το 2005, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει την αποτροπή και να αποκαταστήσει την ησυχία στις κοινότητες στο νότιο Ισραήλ και στις πόλεις στα βόρειά του. Οι εικόνες που είναι κολλημένες στα μυαλά των εκατομμυρίων ανά τον κόσμο είναι οι δύσκολες εικόνες από τις συγκρούσεις στη Γάζα, που στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, έτυχαν σκληρής και μεροληπτικής κάλυψης. Μόνο πρόσφατα και πολύ καθυστερημένα, έχει γίνει κάπως ισορροπημένη η παρουσίαση αυτών των εικόνων:
Οι Δυτικοί ανταποκριτές που αναχωρούν από τη Γάζα έχουν αρχίσει να τονίζουν το δίκαιο των ισραηλινών στρατιωτικών ενεργειών και των ισχυρισμών του Ισραήλ ότι η Χαμάς έκανε κυνική χρήση των αμάχων ως ανθρώπινων ασπίδων και ότι κρύβει θανατηφόρα όπλα στις εγκαταστάσεις των αμάχων, στους θρησκευτικούς χώρους και σε ιδιωτικές κατοικίες. Ωστόσο, ενώ βραχυπρόθεσμα μπορεί να επιτευχθεί η σχετική ηρεμία και η γαλήνη, σε μακροπρόθεσμη βάση, για κάθε τέτοιο πολεμικό γύρο, το Ισραήλ πληρώνει πολύ βαρύτερο τίμημα στην κοινή γνώμη και υφίσταται διάβρωση της υποστήριξης για τις θέσεις του στις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους.
Ως εκ τούτου, αυτό δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα δημοσίων σχέσεων ή της περιορισμένης αποτελεσματικότητας των βίντεο κλιπ από τον εκπρόσωπο των IDF ή των σωρευτικών αρνητικών συνεπειών από τις εικόνες των νεκρών και της καταστροφής στη Γάζα. Ενώ η κινητοποίηση των επίσημων και ανεξαρτήτων προσωπικοτήτων στον τομέα των δημοσίων σχέσεων προς όφελος της εικόνας του Ισραήλ είναι σημαντική, ο αγώνας δεν αφορά μόνο την εικόνα του Ισραήλ, αλλά και την ίδια την ουσία της ρητορικής του Ισραήλ και, ως εκ τούτου, το μέλλον και την ασφάλεια του Ισραήλ.
Όταν κατακαθίσει η σκόνη της μάχης, ο κόσμος θα στραφεί σε πιο ουσιαστικά θέματα, πέρα από τις καταδίκες, την τιμωρία και τις κυρώσεις που θα προκληθούν από την ίδια την στρατιωτική δραστηριότητα. Και έτσι, μαζί με τα δημοσιεύματα του γνωστού αντι-σημιτισμού -τις επιθέσεις σε Εβραίους, τις διαδηλώσεις και τις εκφράσεις μίσους εναντίον των Εβραίων σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο- το κίνημα για το μποϊκοτάζ του Ισραήλ επεκτείνεται πολιτικά, καθώς και μεταξύ της κοινής γνώμης. Χώρες όπως η Βρετανία και η Ισπανία εξετάζουν το εάν θα συνεχίσουν να εξάγουν όπλα στο Ισραήλ.
Την ίδια στιγμή, μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων και μια απειλή μποϊκοτάζ ανάγκασε τα Starbucks, τη μεγαλύτερη αλυσίδα καφέ στον κόσμο, να εκδώσουν μια διευκρίνιση, ότι δεν έχουν ενισχύσει την ισραηλινή κυβέρνηση ή την IDF. Επιπλέον, η Παλαιστινιακή Αρχή (ΡΑ) έχει ξεκινήσει μια διαδικασία που έχει δεχθεί ευρεία υποστήριξη από τους ηγέτες της Φατάχ, που έχει ως στόχο να οδηγήσει την ένταξη της Παλαιστινιακής Αρχής στο Καταστατικό της Ρώμης, το οποίο ίδρυσε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) στη Χάγη. Αυτό θα επιτρέψει φαινομενικά στην PA να κινηθεί νομικά για τα διάφορα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον των Παλαιστινίων και να μπορέσει να μηνύσει Ισραηλινούς αξιωματούχους. Πράγματι, ορισμένα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν ήδη ενθαρρύνει την PΑ να αποτανθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, εάν το Ισραήλ επιμείνει στην εποικιστική του πολιτική.
Για κάποιο χρονικό διάστημα, υπήρξαν απειλές για τη δίωξη Ισραηλινών φορέων λήψης αποφάσεων για φερόμενα εγκλήματα πολέμου. Το 2012, η PΑ υπέβαλε αίτημα στο ICC που απορρίφθηκε. Τώρα, επίσης, οι πιθανότητες ότι η κίνηση θα πετύχει είναι μικρές. Ενώ το ICC έχει 122 μέλη, πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας και της Κίνας, δεν έχουν αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του. Ως εκ τούτου, η ικανότητα του ICC να αφήσει ένα σημαντικό σημάδι και να επιβάλει τις καταδίκες του είναι νομικά περιορισμένη.
Επιπλέον, το δικαστήριο δεν έχει την τάση να παρεμβαίνει όταν ένα κράτος έχει τη δυνατότητα να διενεργήσει, ή όταν έχει ήδη διεξάγει αντικειμενική, ανεξάρτητη έρευνα για τα γεγονότα που αποτελούν το αντικείμενο της αγωγής. Επιπλέον, ακόμη και αν η PΑ αποφασίσει ότι θέλει να ασχοληθεί με το ICC και δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα πως θα της επιτραπεί να το πράξει, τότε σε αυτή την περίπτωση, όλα τα εδάφη δήθεν υπό τον έλεγχό της, δηλαδή, συμπεριλαμβανομένης της Λωρίδας της Γάζας και τα εγκλήματα που διέπραξε η Χαμάς εκεί και από εκεί, θα υπόκεινται στη δικαιοδοσία του δικαστηρίου. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα, σε έναν κόσμο όπου η διεθνής εικόνα έχει ιδιαίτερο βάρος, το να είσαι στο επίκεντρο της διεθνούς προσοχής λόγω κατηγοριών για εγκλήματα πολέμου προκαλεί ζημιά από μόνο του, ακόμη και στην περίπτωση απόρριψης, ή και της οριστικής κατάργησης των κατηγοριών.
Υπάρχει κίνδυνος εδώ για την περαιτέρω κλιμάκωση της εκστρατείας απονομιμοποίησης του Ισραήλ, ακόμη και μέσω μιας αβάσιμης αγωγής. Το γεγονός ότι η συζήτηση σχετικά με την απονομιμοποίηση έχει διεισδύσει όλο και περισσότερο στη συνείδηση και στη δράση αξιωματούχων και κοινής γνώμης, σε συνδυασμό με την έντονη διπλωματική δραστηριότητα της PΑ, θα μπορούσε να διαβρώσει την ικανότητα του Ισραήλ να συγκεντρώσει την υποστήριξη στα αιτήματα του για να διασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών του σε οποιαδήποτε μελλοντική συμφωνία με τους Παλαιστινίους.
Αντί για την αναγνώριση του Ισραήλ ως ισότιμο μέρος σε μια συνεχή, βίαιη σύγκρουση, η στάση απέναντι στο Ισραήλ είναι πιθανό να είναι μονόπλευρη, με βάση ένα διαστρεβλωμένο διπλό πρότυπο, και τα ιστορικά και μελλοντικά δικαιώματα του Ισραήλ μπορεί να ζημιωθούν. Αν το Ισραήλ επιθυμεί να αλλάξει την αρνητική διάθεση που χαρακτηρίζει τη συζήτηση σχετικά με απονομιμοποίησή του μεταξύ της κοινής γνώμης και των φορέων για τη λήψη αποφάσεων στις Δυτικές χώρες και να επιφέρει μια βαθιά κατανόηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του και της ρητορικής του, θα πρέπει να προετοιμαστεί για αυτό σε εθνικό επίπεδο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Η εκστρατεία εναντίον του Ισραήλ διεξάγεται σε τέσσερα κύρια επίπεδα: στο πολιτικό-διπλωματικό, σε αυτό των μέσων μαζικής ενημέρωσης, στο οικονομικό και στο νομικό και οι συνδέσεις μεταξύ των πεδίων αυτών έχουν αυξήσει τον αντίκτυπο της κάθε ανεξάρτητης σκηνής.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ και οι ιδιωτικοί φορείς που επιδιώκουν την ευημερία της χώρας πρέπει να προετοιμαστούν στρατηγικά και να κάνουν μακροπρόθεσμες, συστηματικές διπλωματικές και νομικές προσπάθειες για την προώθηση της ρητορικής του Ισραήλ και για τον τερματισμό της αυξανόμενης απομόνωσης στις αντίστοιχες σκηνές απονομιμοποίησης. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να μπλοκάρει την εδραίωση του status του Παλαιστινιακού κράτους στη διεθνή σκηνή και την οριοθέτηση των συνόρων, αν δεν γίνει μέσω διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ. Η κατάσταση πρέπει να αντιμετωπιστεί με πολλαπλά συστήματα και δυναμική και συνεχή ανάπτυξη, λόγω των ανησυχητικών και επιταχυνόμενων εξελίξεων στην εκστρατεία απονομιμοποίησης του Ισραήλ στη διεθνή σκηνή.
Παράλληλα, το Ισραήλ πρέπει να ξεκινήσει ένα σαφές σχέδιο για τη σταδιακή πρόοδο μέσω επιμέρους συμφωνιών και ανεξαρτήτων μέτρων για το διαχωρισμό από τους Παλαιστινίους σχετικά με τη δημιουργία δύο εθνικών κρατών. Πέρα από τη συμβολή στην εθνική ασφάλεια του Ισραήλ, η κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν πιθανό να βοηθήσει στον αγώνα κατά της απονομιμοποίησης του Ισραήλ. Αυτός δεν είναι απλώς ένας πόλεμος ταμπέλας και εικόνας.
Οι απειλές για την νομιμότητα του κράτους του Ισραήλ έχουν βάθος, εύρος και λεπτομέρεια και, ήδη, έχουν φτάσει σε πιο σημαίνοντα πρόσωπα απ’ ό, τι ένα αμφιλεγόμενο μέλος του Κοινοβουλίου, το οποίο προσπαθεί να κερδίσει συμπάθεια και ψήφους σε βάρος του Ισραήλ. Έτσι, αυτή είναι μια εθνική αποστολή που απαιτεί έναν υψηλόβαθμο, υπουργό πλήρους απασχόλησης για την ενίσχυση της νομιμότητας του Ισραήλ σε όλο τον κόσμο, την ανάθεση του κατάλληλου προϋπολογισμού για το σκοπό αυτό και τους άμεσους αρμόδιους αξιωματούχους υπαλλήλους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στο δίκαιο, στην οικονομία, στην ασφάλεια, στις μυστικές υπηρεσίες και στις διεθνείς σχέσεις.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.inss.org.il/index.aspx?id=4538&articleid=7558
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου