Η μελέτη του υπερφυσικού έχει από καιρό έναν αμφιλεγόμενο τομέα, και το βικτοριανό πνεύμα της William Hope σε αυτές τις φωτογραφίες δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.
Φωτογραφίες που ανακτώνται από ένα σκονισμένο βιβλιοπωλείο - παλαιοπωλείο στην αγγλική ύπαιθρο. Η Hope και το «πνεύμα» της φέρνουν στο σύνολο των φωτογραφιών το δικό τους μοναδικό παρελθόν της ίντριγκας και της ατιμίας.
Ήταν ένα καθαρό ατύχημα αυτό που εκτόξευσε την Hope σε φωτογράφο των "ζόμπι".
Την ώρα που φωτογράφιζε ένα φιλο της το 1905, η Hope υποστήριξε πως συνέλαβε τυχαία με τη φωτογραφική της μηχανή την παρουσία ενός πνεύματος.
Γυρίζοντας την πλάτη της στην έως τώρα ζωή της ταπεινής ξυλουργού, η Hope δημιούργησε το συνωμοτικό "Πλήρωμα του Κύκλου", μια ομάδα έξι χαρισματικών φωτογράφων που "συλλαμβαναν" πνεύματα, με επικεφαλής την ίδια . Μετά τη λήψη της αναγκαίας εκκλησιαστικής διαπίστευσης από το μέλος της Αρχιεπισκοπής, Thomas Colley, ο Κύκλος απέκτησε κοινό.
Έτσι το Πλήρωμα του Κύκλου άρχισε να τυπώνει τη μια φωτογραφία μετά άλλη, με ανθρώπους που περιβάλλονταν από νεκρούς, και να τις κυκλοφορεί στις μάζες.
Οι απίστευτες απώλειες που υπέστησαν οι άνθρωποι κατά τον Α Παγκόσμιο
Πόλεμο αποδείχθηκαν όφελος για τις επιχειρήσεις του Κύκλου.
Οι φίλοι
και η οικογένειες των νεκρών στρατιωτών συνέρρεαν στο Πλήρωμα με την
ελπίδα να "πιάσουν" μια τελευταία αποτύπωση των αγαπημένων τους
προσώπων.
Φυσικά, το πλήρωμα ήταν περισσότερο από ευτυχές με το να εκπληρώνει τις
επιθυμίες τους...
Μετά από αυτή την τεράστια επιτυχία η Hope μετακόμισε στο Λονδίνο το 1920 και έγινε επαγγελματίας μέντιουμ.
Ωστόσο, η αμφισβήτηση γύρω από τα φαντάσματα των φωτογραφιών που έκανε την εμφάνιση της,
άρχισε να μεγαλώνει και αρκετά σύντομα πέρασε στην αντίληψη του
κόσμου η πεποίθηση πως το Πλήρωμα του Κύκλου δεν ήταν τίποτα
περισσότερο
από μια ομάδα τσαρλατάνων οι οποίοι πλούτισαν πατώντας πάνω σε συναισθηματικά τραύματα.
Στη δεκαετία του 1920, πολλοί έβαλαν ως σκοπό ζωής να βρουν αποδείξεις
ώστε να εκθέσουν τον Κύκλο για αυτό που ήταν.
Ο πιο αξιοσημείωτος "εχθρός" ήταν
ο Harry Price, επικεφαλής των κυνηγών φαντασμάτων και ψυχικός ερευνητής
για την Κοινωνία της Φυσικής Έρευνας, ο οποίος αποφάσισε να δοκιμάσει και να απομυθοποιησει το έργο του Κύκλου.
Όπως και συνέβη...
Ο Price βρήκε στοιχεία που απεδείκνυαν πως οι φασματικές εμφανίσεις της Hope ήταν προϊόν της σκοτεινής επιμέλειας δωματίου, κ όχι μια πραγματική επαφή με το υπερπέραν.
Απεδείχθη πως η Hope έκανε πρακτική πάνω στη τέχνη της υπέρθεσης: Στρωματοποίουσε εικόνες τη μια πάνω στην άλλη ώστε να δημιουργηθεί μια διπλή έκθεση.
Ο Price δημοσίευσε τα ευρήματά του και εξέθεσε ανοιχτά το χειραγωγημένο μέντιουμ για απάτη.
Ωστόσο, η Hope είχε μεγάλο μερίδιο υποστηρικτών, συμπεριλαμβανομένου του Sir Arthur Conan Doyle, ο άνθρωπος πίσω από τη σειρά Sherlock Holmes.
Από την πλευρά του, ο Doyle αρνήθηκε να πιστέψει ότι τα έργα της Hope ήταν όλα ένα τέχνασμα. Με τέτοια αξιόπιστη υποστήριξη, η Hope συνέχισε να ασκεί το "πονηρο" της επάγγελμά μέχρι το θάνατό της το 1933.
Μάλλον ειρωνικό το γεγονός ότι ο δημιουργός του μεγαλύτερου ντετέκτιβ του κόσμου δε μπήκε ποτέ στη διαδικασία να ανιχνεύσει έστω κ ενα φάντασμα αρουραίου....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου