Στα 1284 ένα περίεργο πολύχρωμο άτομο έφθασε στην πόλη του Χάμελιν στην κάτω Σαξωνία. Ο άνδρας εκείνος ισχυρίστηκε πως είναι κυνηγός αρουραίων και οι κάτοικοι της πόλης συμφώνησαν να του πληρώσουν ένα ποσό χρημάτων για να τους απαλλάξει από τα τρωκτικά που της είχαν γεμίσει . Πήρε τη φλογέρα του και καθώς άρχισε να παίζει, τα ποντίκια και οι αρουραίοι άρχισαν να μαζεύονται γύρω του. Όταν ο αυλητής βεβαιώθηκε πως μαζεύτηκαν όλα γύρω του προχώρησε προς την έξοδο της πόλης, στις όχθες του ποταμού Βέσερ. Βάδισε μέσα στο νερό και τα ποντίκια τον ακολούθησαν.
Παρ’ όλο που απάλλαξε την πόλη, οι πολίτες ανέβαλαν την υπόσχεσή τους να πληρώσουν τον αυλητή, προβλέποντας τη μία δικαιολογία μετά την άλλη. Τελικά στις 26 Ιουνίου ο αυλητής επέστρεψε, ντυμένος ως κυνηγός, φορώντας ένα θαυμάσιο κόκκινο καπέλο και ζήτησε την πληρωμή του. Όταν οι πολίτες μαζεύτηκαν στην εκκλησία, ο αυλητής έπαιξε έναν διαφορετικό ρυθμό. Κάθε παιδί, πάνω από την ηλικία των 4 ετών και η κόρη του Δημάρχου που είχε πλέον ενηλικιωθεί τον ακολούθησαν καθώς περνούσε μέσα από τους δρόμους της πόλης, βγήκε από την πύλη της και περπάτησε προς τους λόφους του Κόπενμπεργκ. Μια τροφός που τους ακολουθούσε από απόσταση, έφερε τα νέα και μια ομάδα γονέων άρχισε μια μάταιη αναζήτηση. 130 παιδιά χάθηκαν και μόνο τρία σώθηκαν: ένα απο αυτά έμεινε πίσω για να φέρει το παλτό του, ενώ τα άλλα δύο, ένα τυφλό και ένα κουφό αγόρι δεν μπόρεσαν να τον ακολουθήσουν. Το παραμύθι των <<παιδιών του Χάμελιν>> το έγραψαν οι αδελφοί Γριμ στο βιβλίο <<Γερμανικά παραμύθια>> στα 1816. Το παραμύθι αυτό ήδη ήταν γεμάτο από παλαιότερα στοιχεία που βρίσκονται στους Ευρωπαϊκούς και Ανατολικούς μύθους.
Με τον τρόπο αυτό διατήρησε η Γερμανική παράδοση την αντίληψη που είχε ο Ελληνικός πολιτισμός για τη δύναμη της μουσικής. Ήδη από πολύ νωρίς(-540) ο Πυθαγόρας ανακάλυψε την άμεση και ακριβή σχέση μαθηματικών, μουσικής και συναισθημάτων, αποδεικνύοντας ότι η αλήθεια της αρμονίας των Πυθαγορείων βασίστηκε η Ευρωπαϊκή μουσική μέχρι τη στιγμή που ο Γ.Σ.Μπαχ, ακολουθώντας αυτό που είχε προτείνει ο Αριστοτέλης και υποδιαίρεσε την οκτάβα σε 12 ημιτόνια στην σύνθεσή του <<Συγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο>>.
Μέχρι την έλευση της τεχνολογίας της κινούμενης εικόνας αλλά και της καταγραφής του ήχου, η μαζική πλύση εγκεφάλου οργάνωνε την λαϊκή παιδεία των νέων γύρω από ταινίες και μουσική όπως την διέδιδαν το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και οι ταινίες.
Η μουσική στην κλασσική της μορφή έχει τη δύναμη να οδηγεί την ανθρώπινη ψυχή σ’ έναν λογικό διάλογο με τους νόμους του Σύμπαντος. Αντίθετα με την διαδεδομένη άποψη, η μουσική του Μότσαρντ ή του Μπετόβεν δεν είναι ένα μυστικιστικό γεγονός που παρήγαγαν ιδιοφυϊες, αλλά το προϊόν μιας επιστημονικής μεθόδου που μπορεί να διδαχθεί και να αναπαραχθεί. Η κλασσική μουσική είναι η απόδειξη της ικανότητας του ανθρώπου.
Η ρομαντική ή οι άλλες μορφές κοινότυπης έκκλησης στα συναισθήματα, αναζητά να κυριαρχήσει στο διανοητικό και τη λογική. Η ρομαντική μουσική υποβαθμίζει τον άνθρωπο και τον οδηγεί σε μια ζωώδη κατάσταση. Τα πιο κοινότυπα λαϊκά τραγούδια απευθύνονται στον άνθρωπο-ζώο.
Οι έρευνες που έγιναν στους πρωτόγονους λαούς έδειξαν πως η μουσική μπορεί να τους οδηγήσει στη φρενίτιδα και απέδειξαν την δύναμη που έχει ο ήχος να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τον έλεγχο της ηθικής του συνείδησης.
Οι πρωτόγονες κοινωνίες σχετίζονται με τη μουσική αλλά και τα παραισθησιογόνα ναρκωτικά, όπως το πεγιότ, που βοηθούν την έκφραση του ζώου μέσα μας. Πάνω σ’ αυτές τις μελέτες και τις παρατηρήσεις στηρίχθηκε η αντικουλτούρα του σεξ, των ναρκωτικών και της μουσικής ροκ που προωθήθηκε από δίκτυα που σχετίζονται με την Σχολή της φρανκφούρτης και του Ινστιτούτου Τάβιστοκ.
Όπως οι εικόνες και τα μηνύματα που βλέπουν τα παιδιά καθορίζουν μετέπειτα την συμπεριφορά τους στη ζωή, έτσι και ένα τραγούδι ή ένα μουσικό κομμάτι που σχετίζεται με την παιδική ηλικία μπορεί να ανασύρει μνήμες αυτής της πρώτης περιόδου της ζωής. Αυτή είναι η έλξη που προκαλούν ραδιοσταθμοί αλλά και τηλεοράσεις που παίζουν << κλασσικά παλιά κομμάτια>>, δηλαδή τραγούδια ηλικίας 15-25 ετών που στοχεύουν στο ενήλικο κοινό. Η λαϊκή μουσική αποκωδικοποιεί μνήμες στον ακροατή και έτσι εγκαθιδρύει πεποιθήσεις που λειτουργούν στο ασυνείδητο.
Πολυδιαφημισμένα τραγούδια όπως το Imagine του Τζων Λένον, το one Vision των Κουίν και λιγότερο γνωστά όπως το one with word των Gamma ray προωθούν την Μία Παγκόσμια Κυβέρνηση μέσα από στίχους αθώους και επιφανειακά φιλάνθρωπους.
Ποιος δεν θα συμφωνήσει (αν δεν γνωρίζει το μυστικό σχέδιο) με τον Τζων Λένον στο Imagine όταν λέει: << Φαντάσου πως δεν υπάρχει τίποτε για να σκοτώσεις ή να πεθάνεις γι’ αυτό. Φαντάσου πως όλοι οι άνθρωποι θα ζουν ειρηνικά>>. Ανάμεσα όμως σ’ αυτούς τους στίχους που μας παγιδεύουν, έρχονται να τους συνοδεύσουν άλλοι, που προωθούν τη Μία Κυβέρνηση: << Φαντάσου πως δεν υπάρχουν κράτη, ιδιοκτησία, ούτε ανάγκη για απληστία ή για πείνα, μια αδελφότητα ανθρώπων. … Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι να μοιράζονται όλον τον κόσμο. Ελπίζω μία μέρα να έρθεις μαζί μας και ο κόσμος θα γίνει ένας>>.
Με ανάλογο τρόπο οι Κουίν προωθούν μία πανθρησκεία στο One Vision (one flesh, one done, one+rue religion), μία φυλή, ούτε λευκοί, ούτε μαύροι (ίσως μόνο γκρίζοι), άλλα πάνω απ’ όλα ένα παγκόσμιο ευρύ όραμα, μια γλυκιά ένωση (one sweet union), έναν κόσμο, ένα έθνος, μία οπτική (one world, one nation, yeah one vision).
Ενώ οι Gamma Ray αναρωτιούνται με αφέλεια στο one with the world: <<Δεν πιστεύεις πως υπάρχει μία ευκαιρία για τον κόσμο αυτό να ζήσει σε ενότητα σαν ένας;;>>, συνεχίζουν προτείνοντας: <<Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο μαζί αν προσπαθήσουμε>> αφού <<…γνωρίζεις πως όλοι είμαστε το ίδιο>>, έτσι <<δεν θα είσαι πια μόνος όταν γίνεις ένα με τον κόσμο>>, <<Θα δεις, θα δεις, δεν υπάρχει καλύτερος τόπος για να πας. Δεν μπορεί να κάνουμε λάθος>>.
Πως μπορεί ο καθένας μας να πολεμήσει αυτό το σφυροκόπημα της ύπουλης προπαγάνδας, όταν αγνοεί το <<Μεγάλο Σχέδιο>>;;
Όταν η αντικουλτούρα βρισκόταν στα ύψης της, υπολογίστηκε πως περισσότερα από 50 εκατομμύρια Αμερικανοί γεύτηκαν κάθε είδους ναρκωτικό σε ηλικίες ανάμεσα στα 10-15 χρόνια. Η χρήση των ναρκωτικών αυτών σχετιζόταν σε μεγάλο της μέρος με τη μουσική ροκ.
Δεν μας εκπλήσσει που πρόσφατες μελέτες απεκάλυψαν πως η ακρόαση τραγουδιών της ροκ των δεκαετιών του ’60 και του ’70 ανασύρει μνήμες από εμπειρίες ναρκωτικών σε μεγάλους αριθμούς ενήλικων Αμερικάνων.
Αυτό φαίνεται να μην επηρεάζει την καθημερινή συμπεριφορά του ατόμου, εγκαθιδρύει όμως έναν συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα στη γενιά αυτή και το νηπιακό παρελθόν της. Κάνει τον ενήλικο πληθυσμό πιο ανεκτικό στη γενιά του μουσικού τηλεοπτικού καναλιού MTV και τις συνήθειες του. Η πλύση εγκεφάλου των τελευταίων 40 ετών έχει αποδυναμώσει τόσο την ηθική της ενήλικης γενιάς ώστε είναι ανίκανη να διδάξει υγιείς αρχές στα παιδιά της. Όταν η τηλεθέαση γίνει συνήθεια που διαρκεί για μεγάλη χρονική περίοδο, τότε το διανοητικό μας καταστρέφεται. Η εικόνα αποσυνδέει τις λειτουργίες του κεντρικού νευρικού συστήματος από τη λογική.
Ο Σίγκμουντ Φρόυντκαι οι οπαδοί του στην πλύση εγκεφάλου, κατανόησαν τη δύναμη που έχει η μουσική να στοχεύει ευθέως στο συναίσθημα. Η μουσική όμως, ακόμη και η πιο ρομαντική, απαιτεί κάποια γνωστική δραστηριότητα για να συσχετίσει κανείς τους ήχους και τις λέξεις με αντικείμενα της σκέψης. Ο συνδυασμός μουσικής και εικόνας βοηθά στο βραχυκύκλωμα κάθε σκέψης, παρέχοντας μια οπτική παρουσίαση του μουσικού μηνύματος.
Η πλειοψηφία των μουσικών βίντεο δεν μπορούν να αναλυθούν λογικά αφού λειτουργούν στο στο συναισθηματικό πεδίο. Στην κατάσταση αυτή λειτουργεί η διαλυτική δύναμη της τηλεόρασης. Η συνεχής τηλεθέαση παράγει ένα υπνωτισμένο βλέμμα και ο τηλεθεατής δέχεται μηνύματα και εικόνες χωρίς να ρωτά. Δεν υπάρχει χρόνος για σκέψη παρά μόνο για τις αισθήσεις. Ο θεατής των μουσικών βίντεο εισέρχεται σε μια κατάσταση που μοιάζει περισσότερο με όνειρο. Σ’ αυτό τον βοηθούν οι επαναλαμβανόμενες ριπές χρωμάτων και εικόνων που κατακλύζουν την όραση, ενώ ο ρυθμός ροκ παράγει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα στους ακουστικούς πόρους.
Σ’ αυτήν την ονειρική κατάσταση, η ηθική συνείδηση, το Υπερεγώ του Φρόυντ, παραμερίζεται και υπάρχει άμεση πρόσβαση στα πιο νηπιακά συναισθήματα. Το αντικοινωνικό μίσος και η ερωτική επιθυμία έρχονται τώρα στην επιφάνεια. Αυτό που απομένει από την εμπειρία αυτή εάν επαναληφθεί πολλές φορές, είναι μια αίσθηση άγχους και σύγκρουσης ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις εικόνες του μουσικού βίντεο. Αυτό δημιουργεί μια ηθική σύγχυση κυρίως στους νεαρούς τηλεθεατές που η συνείδηση τους δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως. Παράγει μια διάθεση που αυξάνει την τάση σε μη λογικές συναισθηματικές ανταποκρίσεις στις καταστάσεις της καθημερινής ζωής. Ο θεατής δεν μπορεί να κατανοήσει αυτό που βλέπει αφού η κατανόηση είναι μια λογική λειτουργία.
Μελέτες έδειξαν πως οι θεατές του μουσικού καναλιού MTV ανακάλυψαν πως δεν μπορούν να θυμηθούν πολλά, παρά μόνον κάποιες χονδροειδείς εικόνες και κάποιες εντυπωσιακές φράσεις που τις συνοδεύουν. Δεν μπορούν να θυμηθούν ολόκληρα τα τραγούδια αλλά θυμούνται τους ρυθμούς. Οι ίδιες έρευνες απέδειξαν πως ενώ δεν μπορούν να περιγράψουν τα ισχυρά αισθήματα με τα οποία σχετίζεται.
Οι οπτικές εικόνες έχουν εντυπωθεί και κωδικοποιηθεί στη μνήμη από τους ήχους. Όταν ακούμε τους ήχους οι εικόνες αναπαράγονται στη μνήμη μας. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο προγραμματίζονται τα παιδιά. Visions, come on you painter, you piper, you prisoner and shine! ( Έλα εσύ που προκαλείς το παραλήρημα, εσύ προφήτη που βλέπεις οράματα, έλα εσύ ζωγράφε, εσύ αυλητή, εσύ φυλακισμένε και λάμψε).
Pink Floyd: Από το δίσκο Wish you were here και το τραγούδι: Shine on you crazy Diamond.
Πηγή: Oι οικογένειες που κυβερνούν τον κόσμο, του Δ.Κύθρα, εκδόσεις Δήλιος έτος 2000(( Βιβλιοθήκη ΕΟΕ Iούλιος Βερν).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου