Οτιδήποτε προκαλεί δράση και αντίδραση, είναι εκρηκτικός συνδυασμός.
Έτσι και οι ανθρώπινες σχέσεις.
Όσες φορές κι αν έχεις υιοθετήσει συμπεριφορές ή έχεις δοκιμάσει πετυχημένες πρακτικές για να χειριστείς μια κατάσταση, δεν μπορείς να είσαι βέβαιος 100% για το αντίκρισμα ή την αντίδραση που θα προκαλέσει η πιο μικρή ή μεγάλη πράξη σου στον εκάστοτε άνθρωπο που συμμετέχει άθελα του ή όχι στη χημική ένωση συναισθημάτων που παράγεται.
Τα μηνύματα που ως πομποί μεταδίδουμε, μπορούν να δημιουργήσουν στον αποδέκτη τους θετικά ή αρνητικά συναισθήματα, όμορφες ή άσχημες σκέψεις.
Σίγουρα, δεν μπορείς να ζεις μέσα στο άγχος και να σκέφτεσαι πως θα αντιληφθεί ο απέναντι σου την κάθε κίνησή σου και τις προθέσεις σου.
Σε αυτή την περίπτωση δεν θα ήταν κανείς ποτέ αυθόρμητος.
Αλίμονο αν ζυγίζεις καθετί που κάνεις με γνώμονα τις επιπτώσεις που θα είχε στον συναισθηματικό κόσμο του εκάστοτε ανθρώπου που είναι κύριος ή παράπλευρος αποδέκτης των όσων λες ή πράττεις.
Άλλωστε, στη διαδικασία παραγωγής ενός συναισθήματος παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο, όπως η συναισθηματική κατάσταση τη στιγμή που λαμβάνει χώρα μια ενέργεια, το background, οι προηγούμενες εμπειρίες και πάει λέγοντας.
Βασική προϋπόθεση στα παραπάνω είναι να μην έχεις την πρόθεση να βλάψεις.
Γιατί αν γίνεται συναισθηματικό έγκλημα εκ προμελέτης, τα δεδομένα αλλάζουν.
Εκεί λειτουργείς εγωιστικά, αυτάρεσκα και κάνεις πάρτι μόνος σου πίνοντας κοκτέιλς ηδονικής χαράς, χαιρεκακίας και απάθειας, στην υγεία των κορόιδων που ανέχονται τα καπρίτσια σου, είτε γιατί είσαι αφεντικό, είτε γιατί δεν θέλουν ή δεν μπορούν να μπουν σε αντιπαράθεση μαζί σου.
(Κάποιος πρέπει να είναι ο συνετός της υπόθεσης άλλωστε.)
Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως δεν είσαι από εκείνους τους τύπους που κοιτούν την πάρτη τους χωρίς να δίνουν δεκάρα αν ξεσπούν σε άλλους για προβλήματα που κάποιοι άλλοι ευθύνονται στη ζωή τους, χωρίς να λογαριάζουν πως μπορεί οι συμπεριφορές τους να στεναχωρούν ή ακόμη και να πληγώνουν.
Ας υποθέσουμε πως είσαι από τους καλούς της υπόθεσης, νοιάζεσαι για τον πλησίον, τον φίλο, τον συνεργάτη, τη σχέση σου και δεν επιθυμείς να είσαι η αιτία που κάποιος στεναχωριέται.
Τι κάνεις γι’ αυτό;
Γιατί, το να μην έχεις την πρόθεση να βλάψεις ή να στεναχωρήσεις, δεν είναι πάντα αρκετό.
Άνθρωπος είσαι, ελαττώματα και κακές στιγμές έχεις, θα έρθει η μαύρη ώρα που όλο και κάποιον θα πάρει η μπάλα.
Ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιήσεις την ώρα που το αίμα σου βράζει, το καράβι σου μπάζει από δέκα μεριές και δεν έχεις διαύγεια πνεύματος, γιατί τα δικά σου συναισθήματα σε πνίξανε και ψάχνεις κλαράκι να πιαστείς, έρχεται κάποια στιγμή που η μπόρα περνά, η φουρτούνα ηρεμεί, ο αέρας κοπάζει…τον πιάνεις τον συνειρμό, έτσι δεν είναι;
Παραδέχεσαι την αδικία;
Προσπαθείς να επανορθώσεις;
Λογαριάζεις πως μπορεί να έχεις αγγίξεις ευαίσθητες χορδές του άλλου ή ακόμη χειρότερα να του έχεις πατήσει κάποιο κάλο;
Γιατί, το να αφήνεις το θέμα να ξεχαστεί, τον χρόνο να γιατρέψει, τις πληγές να κλείσουν, μπορεί να αποτελούν ασφαλή επιλογή για να αποφύγεις την μετωπική σύγκρουση με ένα συναισθηματικό μπλακάουτ που εσύ δημιούργησες, αλλά προσωπικά το βρίσκω δειλό ή έστω δείγμα αδιαφορίας.
Θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί σημάδι υπερβολικής ελευθερίας.
Όταν δηλαδή κάνεις υπερβολικά, χωρίς μέτρο, αυτό που θέλεις.
Σαφώς και είμαι υπέρ της ελευθερίας, όταν όμως ο αντίκτυπος των όσων επιλέγεις να κάνεις δεν επηρεάζει αρνητικά τους γύρω σου.
Πού ζεις κοριτσάκι μου, θα μου πεις.
Είμαστε στην εποχή όπου το motto «Ο θάνατος σου, η ζωή μου» έχει γίνει τατουάζ στα σωθικά της πλειοψηφίας των ανθρώπων, ενώ η καραμέλα της πλήρους ελευθερίας σκέψεων, είναι must.
Λοιπόν, μπορείς να περηφανεύεσαι όσο θέλεις που σκέφτεσαι ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, αλλά η ελευθερία αποκτά τη σωστή της διάσταση όταν έρχεται η ώρα των πράξεων.
Αν κάτι είναι σημαντικό, αυτό είναι το να έχεις τη δυνατότητα να βλάψεις ή να πληγώσεις κάποιον και να επιλέγεις να μην το κάνεις.
Αλλά ακόμη κι αν το κάνεις, να έχεις το σθένος να επανορθώσεις ή να αναγνωρίσεις το λάθος σου.
Δεν είναι υποχρεωτικό να σέβεσαι τα συναισθήματα κάποιου. Είναι επιλογή.
Η επιλογή είναι που δίνει αξία στις ανθρώπινες σχέσεις και ξεχωρίζει τις αληθινές από τις ψεύτικες.
Αν εσύ επέλεξες να πατήσεις πάνω στα αισθήματα του άλλου, μην έρχεσαι να ζητήσεις τα ρέστα.
Ζήτα συγνώμη. Μόνο αυτή γίνεται δεκτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου